حرف هایی که بیرون میزنند

برای نوشتن قبل از مهارت، فضا، دلیل، آمادگی و نیاز شدید هست به حس نتونستن!

اینکه دیگه نتونی چیزی رو نگه داری و کلمه ها از همه جات بزنن بیرون .

واقعا چطور میشه حرفی رو که نمیخوای بزنی از تو دلت بکشی بیرون بخشش کنی رو کاغذ قلم و این صفحه های صفر یک صفر یک ؟

حرف ها روی هم جمع میشن جمع میشن تا میرسن به جایی که توی هم گره میخورن و تو نمیتونی گره هاشونو باز کنی ، نمیتونی هضمشون کنی نمیتونی از کنارشون بگذری و بری یه جا بالاخره گیرت میندازن و تا خالیشون نکنی اون نکبت تمومی نداره . گاهی گوشای یه رفیقو میگیری به حرف، گاهی یه نفرو به صورت رندوم انتخاب میکنی برای شنیدن حرف هات و گاهی هم مینویسیشون . حرف ها با کلمه ها و جمله ها بیرون ریخته میشن ولی باز هم من فکر میکنم این کلمه ها نیستن که کار اصلی رو انجام میدن. این خسته شدن تو از نگفتن حرف هاست که باعث میشه حرف ها زده بشن. حرف ها خیلی مهم اند. حرف ها یک تکه از شما هستن که یهو در میرن و میرن و میرن و خیلی هاشون دیگه برنمیگردن.

تیکه های رفته تون رو بذارین یه جا بمونن، یه موقعی برگردین سراغشون و با تکه هایی از خودتون ملاقات کنین، تکه هایی از خود قبلیتون ، خودتون؟ چی میگم من ؟